タイ文字の覚え方（タイ語の勉強ヌン）วิธีจำตัวอักษรไทย
わかたむわかです。
สวัสดีครับ วะกะตะมุ วะกะ เองครับ
タイに行き始めるようになってもう6年がたちます。
仕事の話はさておき、
当初２年間2013年から2014年は言葉を覚える気もなく、あいさつ程度しかできませんでした。
2015年（3年目）から仕事が進み始めようやくタイ語の勉強を開始
それでも全く覚えることができず、相変わらずカタコトのタイ語で過ごしていました。
2016年にあることがあり、そこから飛躍的に（1歳児から3歳児程度）ヒアリングが伸びたのですが、その話はまた別の時に。
ということで、私がタイ文字は「読める」と思ったきかっけを話します。
6 ปีมาแล้วที่ผมเริ่มไปประเทศไทย
เอาเป็นว่าไม่พูดเรื่องงานนะครับ
ช่วง 2 ปีแรก จากปี 2013 ถึง 2014 ผมไม่ได้คิดจะจำศัพท์อะไร พูดอะไรก็แทบไม่ได้เลยนอกจากคำทักทาย
พอมาปีที่ 3 ปี 2015 พองานเริ่มพัฒนาต่อไป ในที่สุดผมก็เริ่มเรียนภาษาไทย
แต่ก็จำอะไรแทบไม่ได้ แล้วก็ยังคงใช้ภาษาไทยแบบคาตาคานะเหมือนเดิม (เขียนภาษาไทยด้วยตัวอักษรญี่ปุ่น คล้ายๆกับการเขียนภาษาคาราโอเกะ)
ปี 2016 สกิลการฟังที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว (ระดับ 1 ขวบเป็น 3 ขวบ) เรื่องนี้ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกที
แต่ที่อยากจะมาเล่าให้ฟังวันนี้คือ สาเหตุที่ทำให้ผมอ่านตัวอักษรไทยได้
それは、2つの大きなきっかけ
มี 2 สาเหตุหลักๆ คือ
一つは子音と母音のセットであることと
もう一つは、
อย่างแรกคือการเอาพยัญชนะกับสระมารวมกัน
อีกอย่างคือ
ろとる
れとわ
ตัวอักษร โระ กับ รุ
เระ กับ วะ
が違うことを識別できる！と気づいた時でした。
ผมพึ่งรู้ตัวตอนที่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตัวอักษรที่คล้ายๆกันได้
一つ目、子音と母音のセットであること
下のはラ行とヤ行です。
อย่างแรกที่ได้พูดไปแล้วคือ การเอาพยัญชนะกับสระมารวมกัน
ด้านล่างนี้คือ วรรค ระ และ วะ
わかりますか？
พอเข้าใจมั้ยครับ
子音の周りにくねくねした母音がついています。
มีสระอยู่รอบๆพยัญชนะ
例外はあるものの一定の規則性はあり、子音と母音を覚えると理論的には読めるようになる！ということです。（実際はそんなに甘くありませんでしたが）
แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นแต่โดยทั่วๆไปแล้วก็เป็นไปตามกฏคือ ถ้าจำสระและพยัญชนะได้ โดยทฤษฏีแล้วก็เท่ากับอ่านออก (ถึงจริงๆมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นก็ตาม)
とういうことで、次の難関は子音
覚えるために息子と競争してタイ語のABCの歌を覚えましたが、文字の読めない息子だけ歌えるようになり、父ちゃんはあえなく撃沈。
ปัญหาต่อมาก็คือ พยัญชนะ
เพื่อที่จะให้จำตัวอักษรได้ ผมแข่งกับลูกชายท่องเพลง ก ถึง ฮ
สุดท้ายกลายเป็นลูกชายที่อ่านตัวหนังสือไม่ออกแต่ร้องได้
ผมก็ได้จำใจยอมรับความพ่ายแพ้อย่างเงียบๆ
日々書き取りをするも書いたそばから忘れていく。
ผมฝึกเขียนทุกๆวัน แต่พอเขียนเสร็จปุ๊บก็ลืมปั๊บ
「このくねくねした象形文字、、、おぼえれんなぁ」
"ไอตัวอักษรยึกๆยือๆนี่.. จำยังไงก็จำไม่ได้ซะที"
と思っていたところに先ほどの「ろとる」「れとわ」だったのです。
ตอนนั้น ผมก็คิดถึงตัวอักษร โระ ろ กับ รุ る ขึ้นมา
それはタイ人にタイ語を習いながら代わりに日本語を教えていました。
互いに覚えられないものに共通点があることに気づいたのです！！
ในขณะที่เรียนภาษาไทยจากคนไทยก็สอนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย
ผมก็รู้สึกว่า ในทั้งสองภาษาก็มีสิ่งที่จำได้ยากเหมือนกัน
อีกสองตัวทางด้ายขวา พอมีวงกลมเพิ่มเข้ามาก็ออกเสียงต่างออกไป
นอกจากนั้นวงกลมข้างนอกหรือข้างในก็ต่างกันอีก
こちらはWのふりをしたPとFです。
右の縦棒の長さでPかFかが変わります。
ส่วนตัวที่ดูเหมือน W นี้ ออกเสียง P กับ F ครับ
ต่างกันที่ความยาวของแท่งทางด้านขวา
「えー、これ、見分けるとかできないよ」
って思うでしょ＾＾
บางคนอาจจะคิดว่า "โห แยกไม่ออกหรอก"
でも、これはどうですか？
แต่คุณลองดูนี่สิ
ついかでにこれも
แล้วยังอันนี้อีก
日本人の方なら見分けることはほぼ100％でしょう。
でも外国人にはまったく同じに見える。
คนญี่ปุ่นแยกออกเรียกได้ว่าแทบจะ 100％
แต่สำหรับคนต่างชาติแล้วมองแล้วดูเหมือนกันเลย
まあ、そういうことです。
「ろ」と「る」が識別できるんだから、タイ語もきっとわー大丈夫！
とその時から認識が変わり
ようやく半分くらい読めるようになりました。
เพราะฉะนั้น ถ้าคุณแยก โระ กับ รุ ได้ คุณก็แยกอักษรภาษาไทยออก
พอความเชื่อเปลี่ยน การรับรู้ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ในที่สุดใช้เวลาประมาณครึ่งนาทีก็สามารถอ่านได้
これも置換理解の一種ですかね。
นี่คงเป็นความเข้าใจแบบสับเปลี่ยนชนิดนึง
ちなみにタイ語のABCの歌はこんな感じ（歌：きんたろう）
เพลง ก-ฮ เป็นประมาณนี้ (ร้องโดย คินทะโร)
タイ語の勉強ソン（その２）へ続きます。
อ่านตอนต่อไป
タイ語の勉強サム（その3）
สวัสดีครับ วะกะตะมุ วะกะ เองครับ
タイに行き始めるようになってもう6年がたちます。
仕事の話はさておき、
当初２年間2013年から2014年は言葉を覚える気もなく、あいさつ程度しかできませんでした。
2015年（3年目）から仕事が進み始めようやくタイ語の勉強を開始
それでも全く覚えることができず、相変わらずカタコトのタイ語で過ごしていました。
2016年にあることがあり、そこから飛躍的に（1歳児から3歳児程度）ヒアリングが伸びたのですが、その話はまた別の時に。
ということで、私がタイ文字は「読める」と思ったきかっけを話します。
6 ปีมาแล้วที่ผมเริ่มไปประเทศไทย
เอาเป็นว่าไม่พูดเรื่องงานนะครับ
ช่วง 2 ปีแรก จากปี 2013 ถึง 2014 ผมไม่ได้คิดจะจำศัพท์อะไร พูดอะไรก็แทบไม่ได้เลยนอกจากคำทักทาย
พอมาปีที่ 3 ปี 2015 พองานเริ่มพัฒนาต่อไป ในที่สุดผมก็เริ่มเรียนภาษาไทย
แต่ก็จำอะไรแทบไม่ได้ แล้วก็ยังคงใช้ภาษาไทยแบบคาตาคานะเหมือนเดิม (เขียนภาษาไทยด้วยตัวอักษรญี่ปุ่น คล้ายๆกับการเขียนภาษาคาราโอเกะ)
ปี 2016 สกิลการฟังที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว (ระดับ 1 ขวบเป็น 3 ขวบ) เรื่องนี้ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกที
แต่ที่อยากจะมาเล่าให้ฟังวันนี้คือ สาเหตุที่ทำให้ผมอ่านตัวอักษรไทยได้
それは、2つの大きなきっかけ
มี 2 สาเหตุหลักๆ คือ
一つは子音と母音のセットであることと
もう一つは、
อย่างแรกคือการเอาพยัญชนะกับสระมารวมกัน
อีกอย่างคือ
ろとる
れとわ
ตัวอักษร โระ กับ รุ
เระ กับ วะ
が違うことを識別できる！と気づいた時でした。
ผมพึ่งรู้ตัวตอนที่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตัวอักษรที่คล้ายๆกันได้
一つ目、子音と母音のセットであること
下のはラ行とヤ行です。
อย่างแรกที่ได้พูดไปแล้วคือ การเอาพยัญชนะกับสระมารวมกัน
ด้านล่างนี้คือ วรรค ระ และ วะ
※引用：Thaismaile/jp（私の教科書）
わかりますか？
พอเข้าใจมั้ยครับ
子音の周りにくねくねした母音がついています。
มีสระอยู่รอบๆพยัญชนะ
例外はあるものの一定の規則性はあり、子音と母音を覚えると理論的には読めるようになる！ということです。（実際はそんなに甘くありませんでしたが）
แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นแต่โดยทั่วๆไปแล้วก็เป็นไปตามกฏคือ ถ้าจำสระและพยัญชนะได้ โดยทฤษฏีแล้วก็เท่ากับอ่านออก (ถึงจริงๆมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นก็ตาม)
とういうことで、次の難関は子音
覚えるために息子と競争してタイ語のABCの歌を覚えましたが、文字の読めない息子だけ歌えるようになり、父ちゃんはあえなく撃沈。
ปัญหาต่อมาก็คือ พยัญชนะ
เพื่อที่จะให้จำตัวอักษรได้ ผมแข่งกับลูกชายท่องเพลง ก ถึง ฮ
สุดท้ายกลายเป็นลูกชายที่อ่านตัวหนังสือไม่ออกแต่ร้องได้
ผมก็ได้จำใจยอมรับความพ่ายแพ้อย่างเงียบๆ
日々書き取りをするも書いたそばから忘れていく。
ผมฝึกเขียนทุกๆวัน แต่พอเขียนเสร็จปุ๊บก็ลืมปั๊บ
「このくねくねした象形文字、、、おぼえれんなぁ」
"ไอตัวอักษรยึกๆยือๆนี่.. จำยังไงก็จำไม่ได้ซะที"
と思っていたところに先ほどの「ろとる」「れとわ」だったのです。
ตอนนั้น ผมก็คิดถึงตัวอักษร โระ ろ กับ รุ る ขึ้นมา
それはタイ人にタイ語を習いながら代わりに日本語を教えていました。
互いに覚えられないものに共通点があることに気づいたのです！！
ในขณะที่เรียนภาษาไทยจากคนไทยก็สอนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย
ผมก็รู้สึกว่า ในทั้งสองภาษาก็มีสิ่งที่จำได้ยากเหมือนกัน
ちょっとくねくねするか、まるまるかなど
เช่น เส้นหยักๆ วงกลมๆ
この鳥さんみたいな文字はタイ語の基本中の基本、ゴーガイ（鳥）です。
右を見ると、ちょんと〇が付くと音が変わります。
しかも外側か内側かでも変わります。
ตัวหนังสือตัวแรกที่หน้าตาเหมือนไก่นั้นเป็นตัวอักษรพื้นฐาน อ่านว่า กอ-ไก่ (แปลว่า ไก่ หรือ โทริ ในภาษาญี่ปุ่น)อีกสองตัวทางด้ายขวา พอมีวงกลมเพิ่มเข้ามาก็ออกเสียงต่างออกไป
นอกจากนั้นวงกลมข้างนอกหรือข้างในก็ต่างกันอีก
こちらはWのふりをしたPとFです。
右の縦棒の長さでPかFかが変わります。
ส่วนตัวที่ดูเหมือน W นี้ ออกเสียง P กับ F ครับ
ต่างกันที่ความยาวของแท่งทางด้านขวา
「えー、これ、見分けるとかできないよ」
って思うでしょ＾＾
บางคนอาจจะคิดว่า "โห แยกไม่ออกหรอก"
でも、これはどうですか？
แต่คุณลองดูนี่สิ
แล้วยังอันนี้อีก
でも外国人にはまったく同じに見える。
คนญี่ปุ่นแยกออกเรียกได้ว่าแทบจะ 100％
แต่สำหรับคนต่างชาติแล้วมองแล้วดูเหมือนกันเลย
まあ、そういうことです。
「ろ」と「る」が識別できるんだから、タイ語もきっとわー大丈夫！
とその時から認識が変わり
ようやく半分くらい読めるようになりました。
เพราะฉะนั้น ถ้าคุณแยก โระ กับ รุ ได้ คุณก็แยกอักษรภาษาไทยออก
พอความเชื่อเปลี่ยน การรับรู้ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ในที่สุดใช้เวลาประมาณครึ่งนาทีก็สามารถอ่านได้
これも置換理解の一種ですかね。
นี่คงเป็นความเข้าใจแบบสับเปลี่ยนชนิดนึง
ちなみにタイ語のABCの歌はこんな感じ（歌：きんたろう）
เพลง ก-ฮ เป็นประมาณนี้ (ร้องโดย คินทะโร)
タイ語の勉強ソン（その２）へ続きます。
อ่านตอนต่อไป
タイ語の勉強サム（その3）
